نکاتی در خصوص نصب ترموفیت حرارتی
گرمای کنترل نشده می تواند جمع شوندگی ناهمگون، آسیب فیزیکی، و خرابی ترموفیت حرارتی را ایجاد نماید. بنا بر این استفاده از سر پیک مناسب واستاندارد، با منبع حرارتی بوتان و شعله زرد رنگ و یا سشوار صنعتی با حرارت قابل کنترل توصیه می گردد.
اگر طول زیادی از کابل، باس بار (شینه)، و یا لوله توسط ترموفیت حرارتی پوشانده می شود، فرآیند نصب ترموفیت ازیک سر آغاز، و به تدریج تا سر دیگرآن ادامه می یابد.ضروری است حرارت به طور یکسان در راستای طول و قطر ترموفیت حرارتی اعمال گردد تا ترموفیت به صورت یکنواخت جمع و از لحاظ شکلی با کابل، باس بار (شینه) و یا هر جسم دیگر مورد پوشش سازگاری پیدا کند
حبرای جلوگیری از ایجاد تنش فیزیکی، منبع حرارت پس از جمع شدگی کامل ترموفیت حرارتی به سرعت حذف می گردد تا ترموفیت به آرامی خنک شود.
جهت جلوگیری از سوختن ترموفیت حرارتی، ضروری است شعله به صورت دائم در حرکت باشد.
قبل از نصب ترموفیت حرارتی حول باس بار (شینه) ، باس بار به اندازه ای که در اثر تماس دست با آن داغ حس شود، مورد حرارت قرار می گیرد.
جهت باس بار های مستطیل شکل، قسمت ترموفیت حرارتی در مجاورت لبه ها ابتدا حرارت داده می شود. این موضوع باعث یکنواختی بیشتر ضخامت ترموفیت حول باس بار می گردد.
ترموفیت های حرارتی در دمای تقریبی ۱۲۰ + درجه به صورت کامل جمع می شوند. (هشدار: در صورتی که حرارت اعمالی به ترموفیت از ۳۱۵ + درجه سانتیگراد تجاوز کند، احتمال سوختگی ترموفیت وجود دارد.)
ظاهر شدن برجستگی و فرو رفتگی بر روی سطح ترموفیت حرارتی در حین حرارت عادی است. این موضوع با ادامه حرارت یکنواخت بر طرف می گردد.
فرآیند حرارت دهی بلافاصله پس از محو برجستگی و فرو رفتگی، و یا پس از اینکه ترموفیت حرارتی به صورت یکنواخت حول جسم مورد پوشش جمع شد، متوقف می شود.دقت در جابجایی باس بار (شینه) های مسی بلافاصله پس از نصب ترموفیت حول آن ضروری است
ترموفیت های گرم، نرم و مستعد آسیب فیزیکی می باشند.رعایت تدابیر ایمنی در هنگام کار با شعله مستقیم ضروری است. تجهیز محیط کار به تهویه مناسب در این خصوص ضروری می باشد
عمل آبکاری باعث افزایش عملکرد حرارتی مس تا 200 درجه سانتیگراد و همچنین باعث جلوگیری از آسیب دیدن شمش بر اثر رطوبت و گازهای خورنده می‌گردد.
قلعاندود کردن شمش نیز بدلیل حفاظت در برابر شرایط محیطی یا عمل اکسیداسیون و همچنین افزایش عملکرد حرارتی مس تا 150 درجه سانتیگراد می‌باشد و نقشی از نظر کاهش اثر پوستی ندارد چون ضریب هدایت آن از مس کمتر است.
رنگ شمش
اگر در جریان ثابت بجای شمش رنگ نشده از شمش رنگ شده استفاده کنیم، می‌توان سطح مقطع شمش را طبق جدول کمتر انتخاب کرد. علت آن بحث تبادل حرارتی آسانتر توسط رنگ می‌باشد. البته رنگ استفاده شده از نوع مخصوص می‌باشد و این قابلیت را دارد که حرارت را خیلی خوب از شمش گرفته و به محیط اطراف بدهد. همچنین پاشیدن رنگ باعث میشود سطح موثر تماس با محیط اطراف بدلیل برجستگیها و فرورفتگیهایی که تشکیل میشود بیشتر گردد و تبادل حرارتی بهتر صورت گیرد لذا از شمش رنگ شده با این نوع رنگ می‌توان جریان بیشتری عبور داد.
رنگ هادیها (سیم یا شمش)
اگر برق از نوع متناوب باشد:
فاز :مشکی
نول: آبی
اگر برق از نوع مستقیم باشد:
مثبت: قرمز
منفی: سبز
اگر سیستم سه فاز باشد:
R به رنگ قرمز
S به رنگ زرد
T به رنگ آبی
البته بطور کلی از شمشهای رنگ شده بیشتر بدلیل مشخص نمودن ترتیب فازها استفاده میشود نه تبادل حرارتی، چراکه رنگ اشتفاده شده از نوع معمولی می‌باشد.
دلیل استفاده از اتصالات آبکاری نقره شده در محل اتصالات
در جاهاییکه اتصال بین دو هادی برقرار میکنیم با افت ولتاژ و تلفات بصورت گرم شدن آن نقطه مواجه هستیم چراکه ایجاد اتصال، کانداکتیویته آن نقطه را نسبت به نقاط دیگر هادی اعم از کابل یا شمش کاهش می‌دهد و به نوعی مانع از عبور الکترونها براحتی میشود همچنین سوراخ کاریهایی که برای استفاده از پیچ و مهره جهت محکم نمودن نقطه اتصال شمشها به یکدیگر میشوند نیز باعث کاهش سطح مقطع موثر هادی و افزایش تلفات میشود. استفاده از لقمههای آبکاری نقره در هادی (شمش)، افزایش هدایت در ان نقطه، کاهش تلفات و بطور کلی بهبود عملکرد حرارتی مس را نتیجه می‌دهد.
لبه شمشها
بدلیل تراکم خطوط میدان در نقاط نوکتیز، شکست هوایی در ولتاژ ثابت در آن نقاط کمتر از نقاط دیگر می‌باشد. و لذا احتمال ایجاد تخلیه الکتریکی در آن نقطه از شمش با بدنه یا شمش مجاور، در شرایط خاص بیشتر است. این مشکل را با ایجاد خم روکوفسکی در لبههای تیز و زاویه دار، توسط دستگاه سوهان یا استفاده از ترموفیت حل میکنیم. در بعضی از تابلوها که با محدودیت فضا وجود دارد از شمشهایی با سطح مقطع دایرهای استفاده می‌گردد زیرا این نوع شمش احتمال بروز شکست الکتریکی بین دو فاز یا فاز با بدنه را کاهش خواهد داد.
طراحی باسبارهای فشار ضعیف
به هادیهایی (شمشهایی) با امپدانس کم که چنین مدار الکتریکی میتواند بطور مجزا به آن متصل شود باسبار گویند. در تابلوهای فشار ضعیف باسبارهای هادی فاز و نول در قسمت بالای تابلو و به صورت افقی قرار میگیرند و هادی زمین (PE) نیز در قسمت تحتانی سلول قرار میگیرد.
وقتی چندین سلول در کنار یکدیگر قرار میگیرند این باسبارها به یکدیگر متصل شده و یک باسبار سراسری را تشکیل میدهند.
برای باسباری که بتواند جریان 4000 آمپر را هدایت کند از سه هادی که به یکدیگر وصل شدهاند برای هر فاز استفاده میشود.
برای طراحی باسباری که بتواند 7400 آمپر را تحمل کند از باسبار سه هادی دو طبقه استفاده میشود که از سه هادی دو طبقه برای هدایت جریان هر فاز استفاده میشود. هادیهای طبقات توسط هادیهایی با همین مشخصات به یکدیگر وصل شدهاند.
